ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแสนอ่อนหวาน
เปรียบเหมือนนางยักษ์นางมารก็ว่าได้
ดื้อรั้น เรื่องมาก เอาแต่ใจ
เธอพูดอะไร ไม่เคยฟัง
ชอบทำตัวเป็น"อาร์ทตัวแม่"
ทำเรื่องแย่ๆ เสียงขึงขัง
เอะอะโวยวายทำตึงตัง
แต่เธอก็ยังให้อภัยฉันทุกครั้งไป
ขอบคุณมากๆนะที่เธออดทน
หลายครั้งหลายหน เธอก็ยังทนไหว
ขอบคุณที่เธอไม่ทิ้งฉันไป
ขอบคุณที่เธอยอมให้ เพื่อรักของเราจะได้เหมือนเดิม
หวังว่าคงยังไม่สาย
ที่จะลบล้างสิ่งร้ายๆไม่ให้สร้างเสริม
เอาความรัก ความเข้าใจไปเพิ่มเติม
แล้วเปลี่ยนแปลงจากเดิม...เป็นผู้หญิงโอนอ่อนแต่ไม่โอนเอน
ปล.แต่งเพื่อแฟนของฉันโดยเฉพาะ^^"
