
เคยไหม?…ทำอะไรไปก็ไร้ค่า
อ่อนล้า…กับความโดดเดี่ยวและเงียบเหงา
ผิดทุกอย่าง!…แค่เพียงเพราะคือเรา
ถูกตีตราว่าโง่เง่า…เขลาเกินไป
อยากชนะ...คำดูถูกเหล่านั้น
แต่ก็หวาดหวั่น…ตัวเองจะไม่ไหว
“จุดที่กลัว”…คือคุณค่าคืออะไร?
“ความมั่นใจ”ไม่มีเหลือแม้เศษคำ
อยากชนะ..แต่กลับยิ่งล้มเหลว
ดังตกลงสู่ห้วงเหว..ความตกต่ำ
เสียงกร่นด่าว่ากล่าว..ขาวกลับดำ
คอยตอกย้ำ“ความพ่ายแพ้”แม้ไม่จริง.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า