
อรุณรุ่งยามเช้าใต้เงาเมฆ
นั่งเก้าอี้โยกเยกอย่างอิดเอื้อน
จิบชาร้อนขนมครกอยู่ชานเรือน
แสงตะวันมาเยือนเหมือนสีทอง
สาดกระทบโต๊ะเตี้ยลายไม้สัก
แสงเงาวักกวักไกว่ไผ่ลำปล้อง
คลื่นชีวิตขับเคลื่อนตามครรลอง
เข้าสู่ห้วงทำนอง..ล่องตะวัน
สูดหายใจเข้าลึกอย่างช้า-ช้า
ก่อนลืมตาละเลียด..ไล้ตามฝัน
หายใจออกแช่มชื่นเพื่อยืนยัน
เมื่อสติตั้งมั่น....จึงก้าวเดิน.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า