
แสงแห่งรุ่งอรุณ
ตื่นตอนเช้าแสงสางยังมืดมิด
ยามเพ่งพิศคิดครวญเมื่อสิ้นแสง
ความสว่างหากเจิดจ้าท้าสำแดง
เราอาจจะไร้เรี่ยวแรง…จะต้านทาน
เมื่อความมืดคืบคลานผ่านเพียงช่วง
ดังถูกมันจาบจ้วงจิตสังหาร
ความหวาดกลัวรัวรุกปลุกวิญญาณ
จนมิอาจต่อต้านความในใจ
จากร้อนแสบสู่ทางอันหนาวเหน็บ
มิอาจเก็บความกังวลจนสั่นไหว
ตราบเวลารุ่งสาง…จึงจางไป
ฟ้าวันใหม่ไม่แสบสันเท่าวันวาน
อบอุ่นเพียงเสียงนกกาพาร้องกู่
เสนาะหูเพียงนี้ที่หน้าบ้าน
เข้ายามสายใจยังสุขสำราญ
เมื่อต้นไม้…โยกพาดผ่าน..เป็นร่มเงา.
Vivee






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า