ทุกเส้นสายลายมือสื่ออักษร
เปรียบกระจกสะท้อน ย้อนความหลัง
เกินหักห้ามความคิดยากปิดบัง
ความรู้สึกลึกฝัง ยากพังทลาย
ปลายปากกาลากตามความรู้สึก
ตกผลึกตะกอนซ่อนความหมาย
ห้วงอารมณ์บ่มเพาะ...ดั่งน้ำเซาะทราย
เรื่องมากมายระบายฝากด้วยปากกา
หยาดน้ำหมึกลึกฝังยังกระดาษ
ซึมแทรกไหลไม่ขาด อาจเพราะว่า-
คน-คนหนึ่ง“จากไปไร้คำลา”
อักษรพาเขียนตามสื่อความนัย
ฝากเส้นสายลายปากกา คราคิดถึง
กาลครั้งหนึ่ง ที่เธอเผลอชิดใกล้
ฝากลายเส้นเค้นถามความจริงใจ
คิดถึงฉันบ้างไหม ? ห รื อ ไ ม่ เ ค ย
กรีนซี






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า