ในแววตาปริ่มฝันอันแสนหวาน
ดวงใจปริ่มร้าวรานสักแค่ไหน
โอ้ความเศร้าเจ้างอกงามในยามใด
เก็บซ่อนไว้ภายใต้ในฤดี
หากจะหนีพึงหนีเพื่อตั้งหลัก
หากจะพักจงพักให้ใจย้อมสี
คืนพิรุณโปรยปรายไร้สุนทรีย์
ฉันอยู่นี่มีหัวใจไว้มอบรัก
ฉันมิใช่ลมอุ่นหนุนปีกล้า
เธอดั่งนกหาญกล้าท้าทุกข์หนัก
แม้ว่ายเวิ้งน้ำตามิว่างวรรค
ใจรักจักมิจางอยู่ข้างเธอ






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า