ลมหนาวโชย โบยโบก กรรโชกใจ
ยืนสั่นไหว ไร้จุดพิง ยิ่งซ้ำเติม
กอดตัวเอง เปล่งเสียงแผ่ว คำถามเดิม
ไม่เพิ่มเติม ต่างจากเดิม ปีผ่านมา
เป็นปลายฝน ต้นหนาว ที่ร้าวราน
หยาดฝนหล่น ปนความหนาว คราวเหว่ว้า
มองออกไป นอกหน้าต่าง ไกลสุดตา
ไขว่และคว้า ไร้สิ่งใด ให้ยลยิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
