[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…แม้ว่าเป็นสัจธรรมของชีวิต ลิขิตให้สรรพสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง เกิดขึ้นตั้งดำรงอยู่เพียงครู่ ก่อนจะสูญสิ้นสลายไป แต่ทั้งหมดนี้ไซร้ก็คือประสพการณ์ ที่รับรู้ผ่านเรื่องราว ความปวดเจ็บปวดรวดร้าวขมขื่น และความรื่นเริงบันเทิงใจ มันมิใช่แค่ความฝันอันเลื่อนลอย หรือสิ่งละอันพันละน้อย ที่ไร้คุณค่า หากทุกอณูสัมผัสนั้นผูกมัดฝังแน่นในอุรา ซุกเก็บซ่อนเอาไว้เสมือนสิ่งที่มิอาจตั้งราคา ในซอกหลืบลับแห่งความทรงจำ เมื่อวันใดที่ฟ้าหม่นมืดดำเข้าครอบงำจิต เหมือนจะปลุกชีวิตของความทรงจำเก่าๆให้ กลับฟื้นคืนหรรษา ภาพในอดีตที่เต็มไปด้วยสีสันพรรณราย หวนย้อนฉายเพื่อเร่ขายมนต์มายา ฉันจึงยอมเก็บ แก้วมัค สีเทาควันบุหรี่ อันทรงคุณค่า แม้ว่ามันแฝงไว้ด้วยความรักและคราบน้ำตา ที่เธอทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า…แทนตัวเธอ …ไม่ถนัดเขียนแบบนี้ แต่ก็ขอร่วมสนุกด้วยครับ… โซ…เซอะเซอ 20 ตุลาคม 2568 ป.ล. …เคยได้ยินคำว่ามือไวเท่าความคิด แต่ครั้งนี้มือไวกว่าความคิด เผลอแผลบเดียวดันกดลบกลอนที่ลงไว้ทิ้งซะแล้ว …เพิ่งจะเริ่มรู้สึกถึงการเข้าวัยชรา…