
ใกล้กันเพียงเอื้อมคว้ามาเกี่ยวกอด
สายสัมพันธ์กลับไหม้มอดหว่างเธอ-ฉัน
ความรู้สึกห่างไกลไปทุกวัน
ความเงียบงันหงอยเหงาเข้ามาแทน
เราห่างกันแค่เพียงสองมือเอื้อม
หวังสายใยต่อเชื่อมความหวงแหน
กลับดูเหมือนว่ายิ่งห่างต่างดินแดน
ผนึกแน่นพื้นที่ว่างระหว่างเรา
ไม่หลงเหลือที่ยืนสำหรับฉัน
จบกันเพียงคำสั้น-สั้น ..เธอเลือกเขา
คำสัญญาที่เคยมั่นนั้นบางเบา
และก็หนักดั่งขุนเขาไม่ลบเลือน
คงเหลือเพียงแค่คนที่เคยคุ้น
เคยอบอุ่นในวันวานยามเอ่ยเอื้อน
จากลากันนับวันนานเป็นเดือน
ค่อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนผ่านนานหลายปี.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า