
ถ้อยคำที่เธอเอ่ยบอกกับฉัน
ล้วนแดกดันดังหมายว่าจะเสียดสี
ทำอะไรเธอล้วนมองว่าไม่ดี
ประหนึ่งว่าสองเรานี้เป็นศัตรู
ทำอย่างนี้ทำไม...เธอใคร่ถาม
ด้วยท่าทีคุกคามความเป็นอยู่
น้ำเสียงหรือคือดังมากขึ้น มึง-กู
ประกาศให้โลกรู้...เรื่องของเรา
น้ำเสียงบ่งบอกว่า..ฉันนั้นโง่
เต็มไปด้วยความโมโหเกินปัดเป่า
ใช้น้ำเย็นเข้าซับให้ไม่บรรเทา
กลายกลับเป็นเร่งเร้าเจ้าอารมณ์
แต่ยามคุยว่าจะจบสัมพันธ์รัก
กลับร้องไห้ไม่หยุดพักเกินเหมาะสม
คำขอโทษเกินจะเก็บมาเชยชม
ทำว่ารักกันเกลียวกลมอย่างหน้าตาย
นี่น่ะหรือคือเธอ..ที่เคยรัก
แต่ใจฉัน"ไม่รู้จัก" เธออีกฝ่าย
รักของเธอช่างสากดั่งเม็ดทราย
แม้จะมีมากมายแต่ไร้แวว
มาเรียกร้อง ร้องขอ...อย่าลาจาก
ทำเสียงลากโรยแรงเพียงเสียงแผ่ว
ทำตัวเซื่องซึมกระทือเหมือนลูกแมว
ทำตาโตร้องแง้ว-แง้ว น่ารำคาญ.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า