Re: ที่แล้วไปไม่นับ กลับมาเริ่มใหม่

ถิ่นไทยดินดำน้ำใสฟ้าสวย มีอยู่จริง

นายนรินทรธิเบศร์ (อิน)
อยุธยายศล่มแล้วลอยสวรรค์ ลงฤๅ
สิงหาสน์ปรางค์รัตน์บรร- เจิดหล้า
บุญเพรงพระหากสรรค์ ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ
บังอบายเบิกฟ้า่ ฝึกฟื้นใจเมือง

โคลงห้าพัฒนา จิตร ภูมิศักดิ์
กรุงเทพฯคลุ้ง คาวหืน
ควันกามกลืน                           กลบไหม้
คาวกลางคืน                             คลุมทาบ
เมืองร้องไห้                              เหือดขวัญ

น้ำฟ้าฟาด ฟองหาว
คือกามฉาว                               ชุ่มฟ้า
กลิ่นสาบสาว                            กำซาบ
กามย้อมหล้า                            แหล่งสยาม

เพลงยะวาใหม่

โคลงแปดสุภาพ
ข้าพฯแต่งโคลงแปดเป็นสองทาง คือ ทางโคลงและทางกลอน เริ่มจากการต่อกลอนเปล่าในกระทู้ของ "แป้งน้ำ" ดูว่ากลอนเปล่านั้นวางผังเหมือนเป็นได้โคลงแปด จึงแปลงเป็นโคลงแปดทางกลอน
และยังคิดว่ายังต้องแต่งรักษาทางโคลงไว้ด้วย

...รักรักษ์ตามแต่ตั้งยั้งยืนนาน

โคลงแปด ทางโคลง
วานวาดเขียนเรียนรู้ค่า นครารินทร์
แดนดั่งโดยโบยโบกบิน บ่อนบ้าน
ปถพีค่าสุธาสิน ทรัพย์แม่ แลเฮย
อยากอยู่ยงลงหลักล้าน แหล่งเหย้าเรือนไทย

ภุชงคประยาตฉันท์๑๒
สดรับฟังเถอะสังเขป สิกรุงเทพนครใหญ
พิบัติเหตุทุเภทภัย วิรัติสิ้น ธ.ยินดี
ดิเรกสมอุดมศักดิ์ เฉลิมหลักผงาดศรี
ชลาหนุนพิรุณรี่ นทีในหทัยองค์

โคลงแปดทางกลอน
ลงหลักเสาเหย้าอยู่ ภูพงพนา
เนาหนึ่งลงชลชลา ลำลุ่มน้ำ
สวยสูงท่ามครามนภา เพียงอร่ามแฮ
ธารเท่านานอารย์ย้ำ อยู่ยั้งเฮย

ประดังถ้อยชะรอยถาม ประหนึ่งกามวะหวิวเหวย
อวิชชามิน่าเลย เฮอะหมอกมัวสลัวตา
อดีตวารมิผ่านพ้น เพราะเผ่าชนจะรักษา
พิสูจน์กรรมพระธรรมา เหอะน้ำดีน่ะมีจรืง

ข้าพฯเพิ่งรู้เมื่อเขียนคำกลอนนี้เอง สดๆร้อนไปว่า ภาวะวิสัยที่สวยงามมีคุณค่า ยังคงถูกสร้างออกมาอย่างต่อเนื่องโดยธรรมชาติไม่หยุดยั้ง
แต่ถูกมนุษย์เราสร้างม่านกำแพงมลพิษปกคลุม ห่อหุ้ม บังตาไว้
น่าเสียดาย ของมันมีอยู่ เรากลับ ไม่ได้ใช้

เลือกเอา ทำลายสิ่งหนึ่ง ได้สิ่งหนึ่ง