ยามที่ท้อหัวใจให้เหนื่อยล้า
ดังเหมือนฟ้าหม่นแสงแห่งวันใหม่
แต่จงรู้ทุกที่มีเปลี่ยนไป
ความทุกข์ใดเพียงชั่วคราวมิยาวนาน
จงลุกขึ้นจากจุดที่หยุดอยู่
ขอเพียงสู้เถิดใจให้ห้าวหาญ
หากเธอล้มบางคราวอาจร้าวราน
มันจะผ่านได้แน่แค่หยัดยืน
กำลังใจของเราเอาตั้งต้น
เพียงกมลไม่ท้อต่อสิ่งอื่น
ที่คอยล้างทำลายให้กล้ำกลืน
มั่นหยิบยื่นสู่ใจถึงปลายทาง
กำลังใจของเราเอาตั้งไว้
ปลุกกมลสู้ไปไม่ละห่าง
ยามหมองหม่นกล้ำกรายใจเราบาง
จงเดินอย่างมุ่งมั่นอย่าหวั่นเลย
กวินพัฒน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
