คนหน้าหนาว

นั่งตากแดดผิงไฟไล่ความหนาว
ที่เจ็บปวดรวดร้าวทั่วกายฉัน
หนาวแสบผิวสยิวทรวงช่วงเหมันต์
หนาวจนสั่นสะท้านไหวเพราะไอเย็น

ห่มผ้าห่มผืนใหญ่สุมไฟก่อ
แล้วนั่งออหน้าบ้านใครผ่านเห็น
กินข้าวข้างกองไฟใช่อยากเป็น
ความยากเข็ญบังคับต้องรับทำ

เรือนบ้านนอกคอกนาข้างฝาโปร่ง
มองดูโล่งลมพัดซัดกระหน่ำ
ไม่พอหลบความหนาวร้าวระกำ
ยิ่งคืนค่ำดึกดื่นสุดฝืนทน

จึงต้องนอนกลางดินกินกับพื้น
ข้างกองฟืนสุมไฟ...ให้หนาวร่น
หลับเป็นสุขหนักหนา...หมากับคน
กว่าผ่านพ้นหน้าหนาวช่างยาวนาน

สมัยเด็ก อยู่กระต๊อบตามบ้านนอก หลังคามุงด้วยหญ้าคาหรือใบระกำ ไม่ก็สังกะสี
ฝาบ้านถ้าไม่ทำจากไม้ก็หญ้าคา ไม่พอจะกันลมหนาวได้ คนต้องลงมาก่อไฟผิง
ใช้ผ้ายางหรือเสื่อ ปูนอนข้างกองไฟ คนนอนด้านหนึ่ง ส่วนหมาก็นอนอีกข้าง
บางทีก็ขุดเอามันสัมปะหลังหรือมันห้านาทีมาหมกไฟ กินที่ข้างกองไฟนั้นเลย
หน้าหนาวต่างจังหวัดหนาวทนหนาวนาน ไม่เหมือนกับในกรุงเทพที่หนาวประเดี๋ยวประด๋าว

Orion264(มือขวา)
๒๖ มค ๒๕๕๗