
ครั้น..ห้วงกาล ผ่านล่วง พาทรวงเจ้า
ลืมสัมพันธ์ ฝันเรา ครั้งเก่าก่อน
ใจจืดจาง ห่างหาย เคลื่อนคลายคลอน
ดวงสมร เมินหมาง ร้างอุรา..

..ฤทัยเจ้า จากไป จนไกลลับ
ไม่คิดกลับ คืนภักดิ์ เพื่อรักษา
ทิ้งให้เรา เศร้า-ช้ำ นองน้ำตา
แสนอ่อนล้า หวั่นไหว ไร้กำลัง..

.. หาก..อยากไป นัยกลอน คือ..พรส่ง
ขอ..อนงค์ จงสิ้น สิ่งที่หวัง
ให้นวลน้อง หมองหม่น มนภินท์พัง
น้ำตาหลั่ง ไหลริน เจียนสิ้นใจ..
..จะได้รู้ ซะบ้าง ครานางน้อง
ทำให้พี่ นี้ต้อง นอนร้องไห้
ว่าเจ็บปวด ร้าวราน ประมาณใด
ซึ้ง..แค่ไหน พธู..จะรู้เอง






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า