ขอตัดเยื่อ ขาดใย ในวันนี้
เธอล้มลุกคลุกคลานกลางลานวัด
ดึกสงัดใจเต้นนึกเป็นผี
ท่ามสายฝนบ่นพำช้ำฤดี
ขอบวชชีหนีพรางล้างตรอมตรม
เธอทุรนปนแค้นถูกแฟนทิ้ง
ขาดพึ่งพิงที่พักหลังรักขม
จึงปลอบใจให้อ่อนผ่อนอารมณ์
เกิดนิยมชมชอบตอบแต่งงาน
ช่วยทำมาหากินสิ้นปีวอก
เธอก็ออกลูกชายชื่อประสาน
ต้นปีไก่ได้หญิงชื่อสิงคาล
สุขสำราญเฮฮามิจาบัลย์
อาทิตย์ที่สี่สายบ่ายสิงหา
นักวิชาการเกษตรสู่เขตขัณฑ์
เป็นเพื่อนพี่ผูกเสี่ยวบ้านเดียวกัน
อีกสามวันเธอหายพร้อมชายไป
ฉันกระวนทนเศร้าเหงาอยู่หลัง
ด้วยความหวังออกหาหน้าเหนือใต้
ขึ้นแจ้งความตามตัวเสาะทั่วไทย
ลูกร้องไห้ไม่หยุดสุดกล้ำกลืน
สิบทิวาราตรีมีไหนหนอ
ฉันอาจท้อแต่ทดลองอดฝืน
มือกำหมัดสะบัดหน้าลุกท่ายืน
คงสักคืนเธอคลานซมซานมา
รพีกาญจน์
ชีวิตจริงสดๆร้อนๆของกรรมการวัดคนหนึ่ง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
