
เอื้อมไม่ถึงจึงคว้าดอกหญ้าน้อย
อยู่บนดอยได้เจอไม่เก้อเขิน
เราทั้งสองคู่ควรยามชวนเดิน
ต่างเพลิดเพลินเกินใครที่ใฝ่ปอง

ของที่สูงควรคู่อยู่ที่สูง
เปรียบยางยูงสูงค่ากว่าใดผอง
สูงสุดหล้าฟ้าแถนยามแหงนมอง
ไม่ขอจองสิ่งใดเกินใจตัว

“ไพร พนาวัลย์”
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
05 ธันวาคม 2025, 03:02:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: +++++เอื้อมไม่ถึง+++++ (อ่าน 21906 ครั้ง) |
| ||||||||||