ฉั น กำ ลั ง ส ง สั ย ว่ า เ ธ อ มี หั ว ใ จ ห รื อ เ ป ล่ า ?
ขอถามกลับ เบา~เบา นะถ้าเธอจะเอื้อนเอ่ย
ในความเหงากับหน้ากากรอยยิ้มที่คุ้นเคย
แป้นพิมพ์กับการเฉยเมย อย่างไหนที่เคยละเลยต่อกัน
ในความเหว่ว้ากับราตรีที่เธอผ่าน
รัตติกาลกับความจริงที่ซ่อนอยู่ในความฝัน
ต่อเนื่องจนเช้า จรดกลางวัน..
ย่อมจะเปลี่ยนผันตามกาลเวลา ที่ผ่านไป
โศกนาฏกรรมแห่งวังวน บนสังเวียนศักดิ์สิทธิ์
ไม่มีโจรในความคิดที่จะโขมยหัวใจของใครได้
'หัวใจซึ่งเยาว์วัยต่อความรักย่อมปรารถนาความอ่อนโยนจากผืนฟ้า' ฉันใด
ราตรีย่อมต่อสายใย ให้เธอฉันนั้น..
ถ้าเธอเคยย่ำแดนสนธยา มาแล้วหนึ่งรอบ
เธอจะได้รับคำตอบจากการสวมชุดเกราะนักรบดาบหัก ไม่ไกล้ไม่ไกลที่นั่น
และหากเธอได้รับโล่แห่งนักรบอัศวินเป็นรางวัล
ที่ ต ร ง นั้ น จะ มี ด ว ง ต ะ วั น ต ล อ ด ไ ป!!!
รการตติ
ห า ก ตั้ ง คำ ถ า ม ฉั น ค ง ไ ร้ คำ ต อ บ
หากต้องหาทางออก ฉันคงย่ำเขาวงกต ร อ บ ใ ห ม่
' ผู้ ล่ ว ง ลั บ มิ อ า จ ลุ ก จ า ก สุ ส า น ฉั น ใ ด
หัวใจซึ่งฝังรอยเท้าของวันวานไว้ ย่อมมิอาจสลัดความคิดถึงจากใจได้ ฉั น นั้ น '
ห า ก ตั้ ง คำ ถ า ม ฉั น ค ง เ จ็ บ ป ว ด
อย่า เ พ่ ง ลึ ก ในดวงตาร้าวรวด ข อ ง ฉั น
นักรบผู้พ่ายแพ้ย่อมพร้อยด้วยแผลฉกรรจ์
จงจารึกชื่ออัปยศของฉันลงในตัวอักษรดึกดำบรรพ์แห่งกาลเวลา
บาทวิถีที่อยู่ใต้การปกคลุมของซากซากุระกลีบรานแหลก
ประทับรอยเท้าคนแปลกหน้า
มือแห่งราตรีโกยซากซากุระวางบนแท่นบูชา
ป ร า ร ถ น า น้ำ ต า น ก ฟิ นิ ก ซ์ !
ขอบคุณรูปภาพจาก Memories of a Geisha
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
