บนผืนทราย
ฉันวาดหัวใจไว้มากมายทั้งเดี่ยวและคู่
ยกมือถือไม้ปาดเหงื่อที่ร่วงพรู
พริบตาคลื่นก็เคลื่อนสู่กวาดล้างหัวใจเลือน
หัวใจสวยๆ กลายเป็นหัวใจเว้าแหว่ง
อุตส่าห์อดทนลงแรง...ในคอมันขมเฝื่อน
จะวาดอีกกี่ร้อยพันก็เป็นเพียงภาพเสมือน
เพียงชั่วขณะก็บิดเบือนเปลี่ยนรูปลบล้าง
ฉันปักไม้ไขว้เป็นสุสานหัวใจ
ยุติสงสัยเหตุผลที่คลื่นจะอวดอ้าง
ปล่อยให้ลมจูบซับคราบน้ำตาที่ตกค้าง
ชมผืนทราย ทะเลกว้าง เพียงลำพัง...จะเป็นไร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
