โลกของฉัน นั้นแคบ แอบหลบซ่อน
แม้ยามนอน อ้อนหา อุราขึง
บางครั้งยัง นั่งมอง ต้องตะลึง
เริ่มต้นหนึ่ง ออกบ่อย พลอยช้ำใจ
โลกของฉัน สับสน จึงบ่นเบื่อ
กัดกินเกลือ ยังเคย เสบยไหว
ข้าวน้ำตา กลืนกล้ำ ช้ำทรวงใน
ดวดเหล้าไป คนเดียว แสนเปลี่ยวทรวง
พอได้ที่ เข้านอน ตอนสว่าง
หนังตาล่าง คล้ำหม่น บนย้อยหน่วง
เจอแสงส่อง ต้องหรี่ หยีตากลวง
มิใช่ลวง หลอกเจ้า แค่เมาค้าง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
