สองปีผ่าน มานภักดิ์ ฮักบ่ร้าง
บ่เคยจาง ห่างแด แค่รอท่า
น้องจนยาก ตรากตรำ ช้ำอุรา
ขาดเงินตรา พาต่ำ ระกำมาน
ฮักอ้ายแน่ แดน้อง ตรองตระหนัก
ซึ้งยิ่งนัก ฮักแต้ แต่อ้ายหนาน
อ้ายคนซื่อ ชื่อนี้ "รพีกาญจน์"
แม้แสนนาน หวานหลัง ยังย้ำเตือน
ทั้งดอกคูณ เสียงแคน คลอแลนแตร
ยังอยากแล อ้ายฟ้อน รำต้อนเกลื่อน
ตระกองจูบ ลูบผม ชมดาวเดือน
ยิ้มแย้มเยือน เจื่อนอาย อ้ายโอบอิง
รอน้องหน่อย เถิดอ้าย อย่าหน่ายแหนง
ครายามแลง แบ่งจิต คิดฮอด"หญิง"
จากหัวใจ ใสซื่อ ถือรักจริง
ฮักอ้ายยิ่ง กว่า"รพี" มี"จันทรา"
บ่เคยจาง ห่างแด แค่รอท่า
น้องจนยาก ตรากตรำ ช้ำอุรา
ขาดเงินตรา พาต่ำ ระกำมาน
ฮักอ้ายแน่ แดน้อง ตรองตระหนัก
ซึ้งยิ่งนัก ฮักแต้ แต่อ้ายหนาน
อ้ายคนซื่อ ชื่อนี้ "รพีกาญจน์"
แม้แสนนาน หวานหลัง ยังย้ำเตือน
ทั้งดอกคูณ เสียงแคน คลอแลนแตร
ยังอยากแล อ้ายฟ้อน รำต้อนเกลื่อน
ตระกองจูบ ลูบผม ชมดาวเดือน
ยิ้มแย้มเยือน เจื่อนอาย อ้ายโอบอิง
รอน้องหน่อย เถิดอ้าย อย่าหน่ายแหนง
ครายามแลง แบ่งจิต คิดฮอด"หญิง"
จากหัวใจ ใสซื่อ ถือรักจริง
ฮักอ้ายยิ่ง กว่า"รพี" มี"จันทรา"
"ดิน"
ผู้เป็นพระ ละลา สิกขาบท
พอผ้าปลด จากกาย เรียก...อ้ายหนาน
แค่อยู่นอน จรจัด วัดรับทาน
ขรัวสมภาร เมตตา ว่า...ขะโยม
แสนต่ำต้อย ด้อยชาติ วาสนา
จนชรา ล่วงวัย ไร้เหลืองห่ม
คิดบวชสัก พรรษา ท่าหมดลม
ร่างทรุดโทรม ผุพัง มิดังใจ
เป็นคนดิบ หยิบธรรม พร่ำขยาย
ขัดอบาย กิเลส เฉดนิสัย
สิ่งเลวชั่ว กลั้วกมล สกนธ์ไกล
เอาดีไว้ เผื่อแผ่ แก่ปวงคน
..............................
ช่วงชีวิต คิดคด ประชดรัก
ถูกหาญหัก ฤดี แหลกปี้ป่น
มันเจ็บแสบ แทบตาย เกือบวายชนม์
ต้องทุรน ทรมาน นานนับปี
โชคดีไซร้ ได้หญิง มิทิ้งขว้าง
จะรักนาง ดูดดื่ม ลืม...ต่วมสี
วอนอภัย ไหว้สา ข้า...รพี
ทั้งหมดนี้ มุสา จุ๊บ่าดาย
กลอนอกหักรักประชด แต่งยากจริงหนอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
