๐เสียงซอซึง ซึ่งซึ้ง รำพึงพร่ำ
คงชอกช้ำ ฉานรัก มาหักหาญ
แคนพลิ้วแผ่ว เพ้อเป่า ยิ่งร้าวราน
สั่นสะท้าน ระทมเถือ ให้เบื่อเรียม
๐จะใจแข็ง แข่งหิน สิ้นสวาท
ก็มักพลาด เพลินลาย พริ้มพรายเหี้ยม
เลศลีลา ยั่วยวน เผาจวนเกรียม
ใดจะเทียม เธอถม จนจมใจ
๐อยากจะตัด สายซอ หยุดพ้อเสียง
ทุบแคนแหลก เป็นเสี่ยง เพียงหยุดไห้
ยิ่งครวญคร่ำ พร่ำเพลง วังเวงใจ
หยุดทำร้าย ใครใคร เขาอีกเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
