ฉันคือใบหญ้าบางริมทางเท้า
พลิ้วใบเหงา...ร้างไร้...ใครรู้จัก
คงตายอย่างขาดไร้...ผู้ใดรัก
ถึงเรียกกวักใบเหงาใครเล่ามอง
ทุกคำที่เอื้อนเอ่ยใครเคยฟัง
ภูเขายัง...บังตา...ใครมาจ้อง
จึงขอแค่เฝ้ามองละอองทอง
มิจำต้องกำหนดทุกกฎเกณฑ์
เธอมิอาจฝืนใจของใครได้
อย่าขับไล่สาปแช่งและแบ่งเส้น
ขอฝันอย่างเจียมตน...คนเศษเดน
เหมือนเฉกเช่นเธอรักเขาเท่านั้นเอง

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า