ศรัทธาสิ้นวิ่นแหว่ง...ด้วยแรงหมด
โศกสลดเหี่ยวเฉาเหงาปนหน่าย
ซวนเซล้มล่มพลันฝันพังทลาย
ดั่งผืนทรายร่วนซุย..ถุย ชีวิต
เหลือแต่ซากประภาคารตระหง่านตั้ง
อยู่ริมฝั่งเฝ้ารอ..ใครหนอลิขิต
ประทีปแห่งรัตติกาลพานมืดมิด
คงไร้สิทธิ์เคียงจันทร์..ฉันดาวดิน
" ประภาคาร "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
