กว่าจะโบยบินได้..ดั่งใจฝัน
เจียนอารมณ์เป็นหมันและขวัญหนี
สิ่งแวดล้อมจำกัดลัดวจี
เคยมากมีรำพัน..กลับบั่นทอน
เป็นเพราะเธอ..เพราะธรรม..หรือกรรมแน่
หวดด้วยแส้ซ้อนซ้ำในคำสอน
เปรียบหัวใจไร้เสรีที่สัญจร
การต่อกลอน..จึงกร่อย..อยู่บ่อยเอย
...เข้าใจเล่น..นะคะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
