สายพิรุณโปรยปรายอยู่ชายฟ้า
จักโศกากลัวมันถึงขั้นไหน
เราสถิตบนพื้นแผ่นกว้างไกล
แลอยู่ใต้บ่วงกรรมทิฆัมพร
จึงต้องสู้สิ่งสรรพกับความคิด
พาชีวิตให้พ้นเหมือนหนก่อน
ห่าพิรุณคือห่าพลากร
ที่ราญรอนความรู้สึกเปรียบศึกใจ
เพียงอย่าท้อรอวันให้ผันผ่าน
จงคิดอ่านแก้กฎจิตสดใส
ความหมองเศร้าโศกศัลย์คือบรรลัย
ปล่อยทิ้งไปให้หมดอย่าจดจำ
เป็นแรงใจให้เธอเหมือนเกลอเก่า
หากเธอเหงาเราจะช่วยให้ชุ่มฉ่ำ
จึงเขียนกานท์หวานพจน์ให้มดนำ
ไปดื่มด่ำรจนาลาพิรุณ
จักโศกากลัวมันถึงขั้นไหน
เราสถิตบนพื้นแผ่นกว้างไกล
แลอยู่ใต้บ่วงกรรมทิฆัมพร
จึงต้องสู้สิ่งสรรพกับความคิด
พาชีวิตให้พ้นเหมือนหนก่อน
ห่าพิรุณคือห่าพลากร
ที่ราญรอนความรู้สึกเปรียบศึกใจ
เพียงอย่าท้อรอวันให้ผันผ่าน
จงคิดอ่านแก้กฎจิตสดใส
ความหมองเศร้าโศกศัลย์คือบรรลัย
ปล่อยทิ้งไปให้หมดอย่าจดจำ
เป็นแรงใจให้เธอเหมือนเกลอเก่า
หากเธอเหงาเราจะช่วยให้ชุ่มฉ่ำ
จึงเขียนกานท์หวานพจน์ให้มดนำ
ไปดื่มด่ำรจนาลาพิรุณ
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
