เพียงโลมแลแค่ผิวเผินสะเทิ้นจิต
ชวนสะกิดคิดถวิลในกลิ่นรส
หลอกล่อให้ใจพะวงหลงจ่อจด
แล้วปรากฏสลดทรวงต้องบ่วงกล
ข้างบนใสใต้ต่ำนั้นดำมืด
อีกจืดชืดฝืดคอด้วยฉ้อฉล
หวานเพียงนิดพิษซ่อนแอบย้อนปน
หลังล่วงพ้นทุรนทุรายแทบวายวาง
ขอสาปส่งปลงเล่ห์ที่เฉไฉ
มองละไมใจนุชดุจผีสาง
ร้อยเล่มเกวียนเปลี่ยนมารยาตำรากาง
ใคร่ขอร้างห่างขาดทุกชาติเลย...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
