มิอาจจะป้องปัดขัดใจขืน
พสุธาครั่นครืนถึงเวหา
เมฆหมอกฉ่ำน้ำฝนท้นถั่งมา
พิศวาสพา..ร้อนรุมสุมห้วงใจ
และเจิ่งนองสองฝั่งล้นหลั่งท่วม
แล้วไหลรวมโถมทดเหนือจรดใต้
ลมหายใจอุ่นระรัว..บัวแอบใบ
ระอุไอเกรงเจ้าจะเฉามือ
ละอองฝนโปรยปรายกลายกระหน่ำ
ไหลเป็นลำกระแทกกระทั้น..อ้าว !... ฝันหรือ
แว่วนกแสกข้างหน้าต่างครางฮือฮือ
เอ๊ะ..มันคือเสียงเรา...อุ๊ย !! ไม่เข้าใจ
หึๆๆ..อะแฮ่ม ........... แซมนี่เอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
