โอ้..เจ้านกอ่อนหัด..บินพลัดถิ่น
ถูกหยามหมิ่นถิ่นไกลช่างไร้เพื่อน
โดนกระแสแหดักเพื่อตักเตือน
โปรดลบเลือนลืมมัน..ในวันนี้
ใจเจ้าถูกทารุณ..แต่บุญเก่า
ทำให้เราเคียงคบ..เลิกหลบหนี
ช่วยกันสร้างรังรองของชีวี
พร้อมจรดบทกวี..ในชีวา
มิมีใครเหยียดหยามประนามร่าง
เมื่อโลกสร้างสมดุลย์แห่งคุณค่า
เราจะปลูก"ต้นรักอักษรา"
เสริมวิชา..ผูกพัน..วรรณกรรม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
