เขียนกลอนอย่างขลุกขลักสมัครเล่น
ช่างยากเย็นแต่ละวรรคสลักค่า
หลายชั่วโมงโบยบินจินตนา
แต่งออกมาอ้อมแอ้มกล้อมแกล้มไป
มิถึงกับห้าดาวสกาวแก้ว
เพียงวาวแววหิ่งห้อยล่องลอยใกล้
เคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้ากลางป่าไพร
เหมือนสิ้นไร้คุณค่ายามราตรี
หรือต้องพบพ่ายแพ้จนแก่หง่อม
หุ่นซูบผอมเก้งก้างดั่งร่างผี
เพียงเอื้อมสองหัตถากอบวารี
แทบไม่มีแรงส่งน้ำลงคอ
ประกายหวังก่อนเก่าถูกเผามอด
คล้ายเรือจอดตรึงไว้พร้อมไม้ถ่อ
สิ้นแรงใจไขว่คว้าฝันบ้าบอ
นั่งหน้างอคิดมุกอย่างทุกข์ทน!ฯ
อริญชย์
๔/๙/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
