แม้นบุปผาวิลาวัณย์จะพลันร่วง
แต่ว่าทรวงบ่วงสวาทปรารถนา
จะดำรงคงมั่นคู่ขวัญตา
ตราบดินฟ้ามหาสมุทรสิ้นสุดลง
ผกาใจให้ถวิลทั้งกลิ่นสี
สถิตที่ฤดีจิตพิศวง
ช่างหอมหวานบานชื่นยั่งยืนยง
อยู่มั่นคงตรงกลางหว่างฤทัย
จะถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงด้วยรัก
จงตระหนักจักมั่นมิหวั่นไหว
ความรักคือสื่อสนองให้สองใจ
ดำรงไว้ให้ถวิลจินตนา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
