ดอกไม้เฉา โรยรา ท่าจะร่วง
หลุดจากพวง ลงดิน สิ้นกังขา
ด้วยโดนแดด แผดเผา เศร้าอุรา
ขาดน้ำมา หล่อเลี้ยง เคียงเยื่อใจ
ฝนไม่ตก รดราด จึงพลาดหมอง
แม้น้ำนอง แต่ไม่ถึง จึงหวั่นไหว
คงตายซาก เฉาเหี่ยว เหลืองเรียวใบ
กลีบก้านไหม้ หลุดหล่น ไร้คนปอง
อย่าคิดมาก ไปเลย เผยประจักษ์
ด้วยฤทธิ์รัก ฉ่ำชื่น ไม่กลืนหมอง
ทั้งน้ำใจ ไม่แห้งหาย ปรายตามอง
อีกสี่ห้อง ยังเปี่ยม เยี่ยมยลยิน
จักคอยเฝ้า เคล้าคลอ เติมต่อรัก
วันใดเหงา คอยทัก ปักถวิล
ดอกรักบาน ชูช่อ รอพรวนดิน
คล้องดวงจินต์ ยึดเหนี่ยว เกี่ยวเข้าไว้
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
