[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

ระหว่างที่               เจ้ากา       โหยหารัก
หงส์ปีหัก               ตกมา        คราหน้าหนาว
หงส์น้อยสวย           วิไล        ใสแพรวพราว
ผิวพรรณขาว          งดงาม       อร่ามตา

หงส์ปีกหัก         ครวญคราง         ร่างบอบช้ำ
ส่วนกาดำ           ดูแล               และรักษา
คอยเอาใจ          ค่ำเช้า             คาบเอายา
แล้วน้ำมา           ยื่นป้อน            ตอนเช้าเย็น

แต่พอหงส์         หายดี           ก็หนีหน้า
บินขึ้นฟ้า          กาจ้อง          มองไม่เห็น
กาตัวดำ           น้ำตา          แทบกระเด็น
นี่คงเป็น          อุทาหรณ์       ก่อนสิ้นใจ


กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

โอ้หงส์เจ้าเก่าก่อนตอนปีกหัก
เคยพิงพักกับกาอยู่อาศัย
คอยดูแลแผลเจ้าเฝ้าเอาใจ
พัดยุงมดริ้นไรมิให้ตอม

คอยหุงหาอาหารคาวหวานป้อน           
 ฝนหนาวร้อนนานเนาเฝ้าถนอม
  หาหยูกยามาให้ได้ดมดอม                                   
คอยขับกล่อมบรรเลงเพลงให้ฟัง

 พอเริ่มคลายหายดีบินหนีห่าง
 สู่ฟ้ากว้างลืมสิ้นถิ่นความหลัง
  กาปวดร้าวหนาวเหน็บแสนเจ็บจัง
 ทุกวันนั่งกล้ำกลืนสะอื้นครวญ