ในโลกกว้าง แห่งนี้ ที่ว้าเหวี่ยว
มีหนึ่งเดียว ยึดมั่น พลันล้าถอย
คิดขึ้นมา พาใจ ให้เลื่อนลอย
น้ำตาคอย รินไหล ใจบอกปลง
อยากจะบอก ออกไป ไขข้อข้อง
ว่าเราต้อง มาหยุด จุดประสงค์
ด้วยเหตุว่า มารดา มาเจ็บลง
ใจต้องปลง อีกมาก ยากทำใจ
เข้ามาอ่าน บทกลอน นอนไม่หลับ
ตัวขยับ ตาปิด จิตอ่อนไหว
ลุกมานั่ง สวดมนต์ พ้นผ่านไป
พอมีใจ นิ่งบ้าง บางเวลา
ไม่โดนใคร ไม่รู้ ผู้ประสพ
มันเกลื่อนกลบ ไม่ได้ เข้าใจหนา
สงสารแม่ จริงหนอ ขอเทวา
ช่วยนำพา ให้หาย คลายเจ็บลง...
มีหนึ่งเดียว ยึดมั่น พลันล้าถอย
คิดขึ้นมา พาใจ ให้เลื่อนลอย
น้ำตาคอย รินไหล ใจบอกปลง
อยากจะบอก ออกไป ไขข้อข้อง
ว่าเราต้อง มาหยุด จุดประสงค์
ด้วยเหตุว่า มารดา มาเจ็บลง
ใจต้องปลง อีกมาก ยากทำใจ
เข้ามาอ่าน บทกลอน นอนไม่หลับ
ตัวขยับ ตาปิด จิตอ่อนไหว
ลุกมานั่ง สวดมนต์ พ้นผ่านไป
พอมีใจ นิ่งบ้าง บางเวลา
ไม่โดนใคร ไม่รู้ ผู้ประสพ
มันเกลื่อนกลบ ไม่ได้ เข้าใจหนา
สงสารแม่ จริงหนอ ขอเทวา
ช่วยนำพา ให้หาย คลายเจ็บลง...
หนามเตย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
