กาพย์ฉบัง ๑๖
บางครั้งคิดกลอนเร็วไว……ถ้อยหวานกินใจ
คนเห็นเด่นงามตามกัน
บางครั้งดั่งว่าอาถรรพ์……….มืดมนทางฝัน
คิดกลอนอย่างไรไม่มา
บางครั้งแต่งเชิงปรัชญา…….ปานกล่อมโลกา
ตราตรึงพลิ้วไหวใคร่ครวญ
บางครั้งแต่งเหมือนก่อกวน…ไม่เป็นกระบวน
สับสนอักษรกลอนตาย
บางครั้งมิตรอ่านมากมาย……...บางครั้งเดียวดาย
บ่มีซักคนสนเรา
บางครั้งฉันจึงซึมเซา…………..มองฟ้าสีเทา
ท้อแท้หยุดถ้อยร้อยเรียง!ฯ
อริญชย์
๒๐/๘/๒๕๕๕






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า