รู้จักพอก่อสุขทุกเวลา
มิฝันหาไขว่ขว้าสิ่งทั้งผอง
พอคํานี้มีดีตามครรลอง
คนทั้งผองทําไว้คงจะดี
พอในรักยากนักที่จักพอ
เพราะรักหนอทําใจให้ทุกขี
เพราะชื่อว่าใจคนเปลี่ยนทุกที่
พอรักนี้ยากนักที่จักพอ
เขากล่าวว่าคนเราพบกันนั้น
สามเดือนนั้นไหวหวั่นพรํ่าเพ้อขอ
ตามความใคร่ชอบใจนวลละออ
มองบนฟ้านี่หนอคือหน้าเธอ
เกินจากนั้นท่านว่าเป็นความรัก
ดังหลายคนที่รู้จักกันเสมอ
หวานชื่นมื่นทั่วกันฉันเเละเธอ
เเต่อย่าเผลอยังรักอีกเเน่นอน
อย่างที่ว่าหัวใจนั้นไม่เที่ยง
มันจึงเสี่ยงทําให้ใจนั้นหลอน
จึงมีร้างหักอกเเละจากจร
ล้วนเกิดจากไม่อาทรเอื้อต่อกัน
เหตุดังนั้นรักกันต้องห่วงหา
ช่วยเหลือเกื่้อกูลมาให้สุขสรรค์
เเม้นรักห่างจืดจางห่างเหินกัน
กลับตั้งมั่นอยู่ได้ด้วยอาทร
คงพอรักพอใจชายหญิงเดียว
เเม้เเลเหลียวเจอใครให้ใจหลอน
คงอาทรรักมั่นอย่างถาวร
พอรักกลอนครานี้จบทีเอย
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
06 ธันวาคม 2025, 03:41:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: พอ (อ่าน 2246 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email:





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า