[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ลมคงแสร้ง แกล้งโบก จนโศกเศร้า
โปรยความเหงา เป่าใจ ให้โหยหา
จึงพัดทรวง ลวงร้าง ห่างแก้วตา
เปลี่ยวอุรา อาลัย ใจร้าวรอน

พี่แรมร้าง ห่างบ้าน มานานนัก
ไกลความรัก พักพิง อิงอักษร
ขาดกลิ่นพจน์ รสหวาน สราญกลอน
ขาดบังอร อ้อนกานท์ ผสานแด

ทุกคืนหนาว ก้าวไป อย่างไร้คู่
รอพธู ชู้สม แนบชมแข
ดั่งกระต่าย หมายจันทร์ เพียงฝันแปร
ต้องเดียวแด แพ้ใจ ขาดใครเคียง

วอนสายลม พรมผ่าน หอบสาส์นรัก
ส่งสลัก ถักกลอน อ้อนน้ำเสียง
แม้นนงนุช สุดถวิล ยินสำเนียง
โปรดมองเมียง เรียงกานท์ ตอบสาส์นเทอญ
 

อ่านลำนำคำกานท์เป็นสาส์นฝาก
ใช่ว่าอยาก จากไกล ให้ห่างเหิน
คิดถึงอยู่ มิหาย หรือหมายเมิน
แต่บังเอิญ เกินคำ พร่ำอธิบาย

ได้แต่วอน ฝากลม ช่วยห่มซับ
มาช่วยรับ คำร้อย ถ้อยความหมาย
ว่าคงหวง ห่วงอยู่ ไม่รู้คลาย
แต่ด้วยกาย อ่อนล้า ใช่ลาเลือน

ความอาทร ก่อนนี้ ฤดีมั่น
ไม่แปรผัน หันกลาย คล้ายเชือดเฉือน
มากเหตุผล คนเศร้า ที่เข้าเยือน
ใจคงเตือน ตอกย้ำ ทุกคำกลอน

ฝากลำนำ พร่ำถึง รำพึงผ่าน
ตอบเป็นสาส์น อักษรา อย่าทอดถอน
จากคนที่ สุดเหงา เพราะร้าวรอน
ส่งคำวอน อ้อนถึง ว่าซึ้งใจ....

 
"สุนันยา"