ได้ฟังคำรำพันจำนรรจ์รัก
ความประจักษ์สลักจารให้หาญเหิม
เหมือนทิพยธารหวานไหวไหลหลั่งเติม
กระแสเพิ่มเสริมขวัญเลิกหวั่นใจ
อยากเอ่ยปากฝากคำก็จำฝืน
สู้กล้ำกลืนขืนเก็บเจ็บไฉน
พิษหนามรักปักตรึงถึงทรวงใน
มิว่าใครไหนรักมักเหมือนเรา
เพียงคำน้อยร้อยแจงแถลงเอ่ย
แนบนัยเผยเคยคะนึงคิดถึงเขา
โอ้หนามรักปักฉันค่อยบรรเทา
รอเพียงเฝ้าเจ้าของหนามน้องตามทวง...
" บูรพ์ "
อ้าว!! มาแต่เมื่อไหร่..น้องไม่เห็น
พี่ซ่อนเร้นแอบมาทำท่าหวง
ใครคะพี่ที่ไหนใครแอบควง
ใครห่วงหวงรักใคร..ที่ไหนกัน
น้องเห็นแต่นภาดาราพร่าง
คนข้างข้างหัวใจ...อยู่ในฝัน
นั่งคิดถึงแต่เขาเฝ้ารำพัน
จากคืน..วัน..เดือน..ปี ไม่มีมา
จำต้องหงอยพลอยเหงาเช้าจนบ่าย
ตะวันวายก็ยังเพ้อละเมอหา
ตกดึกยิ่งร้อนรุ่มกลุ้มอุรา
วอนขอแต่พี่ยามากล่อมนอน
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
