.jpg)
หลงทางกลางขุนเขาเขียว ดุ่มเดินหนึ่งเดียว
สะทกสะท้อนอ่อนใจ
แว่วเสียงลมหวีดหวิวไหว กลางดงพงไพร
สะอื้นตื่นกลัวตัวเย็น
อีกนานกว่าพ้นคนเห็น เหน็ดเหนื่อยลำเค็ญ
อย่าล้มอย่าหยุดฉุดเดิน
ทุกก้าวกลางป่าอย่าเมิน ทุกห้วยเหวเหิน
ล้วนซ่อนล้วนติดพิษภัย
หลงตนหลงจิตคิดใคร่ ยิ่งเดินยิ่งไกล
ยากพ้นหม่นหมองต้องตรม
สะทกสะท้อนอ่อนใจ
แว่วเสียงลมหวีดหวิวไหว กลางดงพงไพร
สะอื้นตื่นกลัวตัวเย็น
อีกนานกว่าพ้นคนเห็น เหน็ดเหนื่อยลำเค็ญ
อย่าล้มอย่าหยุดฉุดเดิน
ทุกก้าวกลางป่าอย่าเมิน ทุกห้วยเหวเหิน
ล้วนซ่อนล้วนติดพิษภัย
หลงตนหลงจิตคิดใคร่ ยิ่งเดินยิ่งไกล
ยากพ้นหม่นหมองต้องตรม
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
