“จากคนเขียนกลอน”
คนเขียนกลอน วอนผ่าน คนอ่านพจน์
ด้วยทุกบท วาดวาง บนทางศิลป์
เจตจำนง คงถ้อย เรียงร้อยริน
เกิดจาก จินตนาการ ของม่านใจ
อย่าตีความ นำคิด ผิดวิถี
ด้วยมากมี ข้อเขียน ใช่เซียนไหน
มิมีเจตนา จะว่าใคร
ที่เขียนไป ทั้งหมด เพียงบทกลอน
ไร้ซึ่งเล่ห์ มารยา จะสาไถย์
เพียงแค่ใจ รักรส บทอักษร
ที่รินร่าย ลำนำ พร่ำสุนทร
เมื่อจบตอน ทั้งหมด จึงปลดวาง
กราบเรียนถึง ผู้อ่าน ผลงานเขียน
อย่าได้เพียร ข้องจิต คิดถากถาง
ไม่รู้สิ่ง ใดซ่อน จึงอ้อนวาง
หากผิดทาง กราบขอโทษ...โปรดอภัย
“สุนันยา”
...ไยเร่งรุด ฉุดจิต คิดห่วงนัก
ไยประจักษ์ บอกความ ให้ถามไถ่
ผู้ใดทำ ช้ำบอบ ช่วยตอบใจ
ขอโอบไหล่ ปลอบขวัญ อย่าหวั่นครวญ...
...มิเคยเจอ เธอผิด จึงคิดยั้ง
มิเคยมี เรื่องฝัง ภวังค์หวน
ไยเธอจึง ต้องเศร้า รุมเร้าชวน
โปรดเถิดอย่า ปั่นป่วน ไห้หวลใจ...
รัตนาวดี
...เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะพี่สุ..แต่งเสร็จเน็ตล่มค่ะแต่ก็ได้ส่งมาให้จนได้จ้า...
.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
