ใช่ว่าไม่ ประสงค์ จะหลงรัก
แต่ต้องหัก ฤทัย ให้เฉลียว
ด้วยรักร้าง แรมรา มานานเชียว
เกลียวเชือกแน่น คลายผ่อน กลับหย่อนยาน
เหมือนดอกรัก เคยบาน พานแห้งเหี่ยว
เธอไม่เทียว มารด หมดประสาน
น้ำไม่ถึง จึงเฉา เศร้ามานาน
หนีซมซาน หลบเลียแผล แน่อกพรุน
อีกฝั่งฝัน อยากหวน คืนชื่นฉ่ำ
กลัวถลำ กว่าเดิม เพิ่มหัวหมุน
กลัวอกร้าว หนาวหนัก หากการุญ
กลัวเป็นจุล กว่าเก่า เหงาเช่นเคย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
