ขออนุญาตต่อไปตามกลอนนะคะ
ไม่อยากเชื่อ คำหวาน หว่านจากปาก
ทำพูดมาก พอใจ ไม่ขวยเขิน
พอลับหลัง เราหน่อย คอยทำเมิน
แล้วทำเดิน เกี้ยวไป ให้วุ่นวาย
พ่อปลาไหล ลื่นจัง ดังคำว่า
เผลอเป็นมา หายตัว หัวก็หาย
ยังไม่ทัน เท่าไร พ่อออกลาย
เทียวไปหมาย รักเผื่อ เหลือคณา
อย่ามาอ้าง โน่นนี่ ทีละหน่อย
อย่ามาอ่อย ให้หลง พะวงหา
อย่ามาชวน ใจอ่อน ร่อนวาจา
อย่ามาว่า ปันใจ ไปเป็นทาน
ปัญหาใหญ่ กว่านี้ มีอีกหรือ?
คิดว่าคือ เรื่องเรา เฝ้าสะสาง
ที่ไหนได้ คำเก่า เล่าเรื่องงาน
แล้วก็พาล มาลง ตรงที่เรา...
หนามเตย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
