เก็บความช้ำงำไว้เพียงในจิต
อย่าให้พิษสะกิดย้ำพร่ำเสนอ
หยุดเรื่องเศร้าเหงาพะวงหลงละเมอ
มิพลอดเพ้อผ่านพ้นเลิกสนใจ
ดุจอุษาฟ้าสางสว่างแสง
เจิดแจรงแดงสุรีย์ส่องสีใส
ดับมืดมนอนธการให้ผ่านไป
เริ่มวันใหม่ให้ตระการสำราญรมย์
เป็นบทเรียนเพียรจำอย่าซ้ำสอง
ให้เศร้าหมองครองอุราอย่างสาสม
ปล่อยเลยล่องหมองช้ำระกำตรม
ทิ้งขื่นขมระทมไปรกใจเรา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
