ตะแบกเพื่อนรัก
ตะแบกไม่แตกใบ
จากล้มไปเมื่อวันก่อน
ลมโค่นโยนลงนอน
ทุกใบหล่นจนเต็มดิน
ตั้งใหม่ไม่ยอมฟื้น
แอบสะอื้นหวังแตกบิ่น
ลมพัดตัดชีวิน
ไร้คำลาแสนอาลัย
เหนื่อยหนักเคยกอดต้น
ลบทุกข์หม่นจนจางใจ
ใบผลิเฝ้าจูบใบ
กระซิบรักมิเว้นวาย
ดอกม่วงก็หล่นแห้ง
ลมกลั่นแกล้งลอบทำร้าย
แมวปีนสุขสบาย
ก็ไร้สวนสนุกแมว
ตะแบกเจ้าเพื่อนรัก
พอสุขพักทุกข์ชักแถว
เศร้าล้อมมิรู้แล้ว
มิทันรับใจยับเยิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
