"คนเขียนกลอน" อ้อนกวีตีฝีปาก
คนอ่านอยากติดตามไถ่ถามหา
คิดเข้าข้างลุ่มหลงตรงชีวา
กลั่นน้ำตารินหยดบทกวี
"คนเขียนกลอน" ใคร่ขอรอจบจาก
คร่ำครวญฝากแบบบทที่กดขี่
ถมเท่าไหร่ไม่เต็มมันเปรมปรีดิ์
เอาผิด.ชอบ.ชั่ว.ดี.มาตีกัน
"คนเขียนกลอน" ร้อนรักเหมือนนักล่า
สื่อกันท่าวางเรือใบ..ไว้เป็นขั้น
เจาะอารมณ์..งมเข็ม..แทะเล็มวรรณ
เพียงป่าวปันปล่อยเปรย..คิดเลยไป
"คนเขียนกลอน" นอนดึกใจคึกเปลี่ยว
ภาษาเกี่ยวกาพย์กานท์กังวานใส
หวังรอ"คนเขียนกลอน"มาอ้อนใจ
จินตนาการณ์ไกล..บรรยายความ
"คนเขียนกลอน" ก็มี..เท่านี้แหละ
ใครก้าวแตะอารมณ์..ก็วาบหวาม
คิดว่าเขาหลงใหล..ในนิยาม
จึ่งเดินตามแสงสลัวแห่งหัวใจ
"คนเขียนกลอน"..จิตสำนึกมันลึกล้ำ
คอยแต่ย้ำคิดย้ำทำ..ว่าจำไหว
เชื่อว่าข้าฯแน่วแน่..ไม่แพ้ใคร
ท้ายที่สุด.."แพ้ภัยแห่งใจตน"
.........๑๐๙๑๓.......
(ท่านอื่นอาจไม่ได้เป็นแบบที่มิวสิคเขียน..ต้องขออภัยไว้ณ ในที่นี้ค่ะ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
