บ้านทรุดโทรมโฉมชำรุดพุทธชาดเกาะ
หอมจำเพาะย้อนความหลังความรังสรรค์
ซากบุหงา -ส่าหรี ปีบ อินจันทร์
พญาสัตบรรณแผ่ร่มเงาทาบเทาทึม
ม่านชมพูร้อยลูกปัดถูกมัดรวบ
เด็กแปดขวบคนเก่ากลับเศร้าขรึม
ไม่มีเสียงผู้คนระงมงึม
ความเซื่องซึมก่อนมาเริ่มทารุณ
ภาพรัญจวนชวนจำกลับคร่ำคร่า
เปลี่ยนโฉมหน้าไม่เหลือให้เกื้อหนุน
เสียงของแม่เรื่องราวเจ้าพระคุณ
น้ำอุ่นอุ่นสองปรางเป็นทางยาว
อยากมาเยือนเรือนงามตามอดีต
กำไม้ขีดก้านสุดท้ายไว้คลายหนาว
ต่างจากเคยฝันเฟื่องทุกเรื่องราว
คงถึงคราวลืมเมืองไทยได้กระมัง
........๑๐๙๑๓........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
