"อย่าเพิ่งบอกความจริง"...ก่อนชิ่งจาก
ยากลำบากปลดแอก..คนแบกฝัน
มิใช่พูดว่าจบ..แล้วกลบมัน
สิ่งสำคัญการกลับ..คือปรับตัว
คบกันมาสิบปี...มีซึ้งสุข
เปลี่ยนเป็นทุกข์ประดังว่าชังชั่ว
ฟ้าคลื้มฝนหม่นหมอกเคยบอกกลัว
ต่างระรัวรำพัน..สิ้นทันใด
รอเวลาทำใจ...ได้ปรุงแต่ง
รอฉันแกร่งเพียงพอไปต่อไหว
รอเธอมีคนรับช่วงความห่วงใย
ฉันจะไปโดยดี....นะที่รัก
ปีศาจร้ายรัตติกาล...วานสนอง
เหยื่อหม่นหมองขื่นขมอย่างจมปลัก
พ้นข้ามคืนแสงทองมาลองทัก
ต่างพร้อมพักกล้ำกลืน..ค่อยยืนยัน
.......?.......
โลกในความเป็นจริง..ยากอิงอุ่น
แต่หอมกรุ่น..งดงาม..ยามที่ฝัน
ณ วันหนึ่ง...ฉันเธอได้เจอกัน
อาจเป็นควันให้มอง..เหนือกองฟอน
..... "ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน.น่ะ.เรายังคงรักกันอยู่เหมือนเดิมใช่มั๊ย?" .....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
