แม่อุ้มท้องกล่อมเจ้า หลายเดือน
ประคบประหงมเหมือน เลือดเนื้อ
ยามเจ้าเตะต่อยเตือน อยากเกิด
แม่เจ็บร้าวคราวเอื้อ ก่อเกื้อเจ้ามา
เหน็ดเหนื่อยล้าเป่าป้อน อาหาร
บีบหยดน้ำนมหวาน หลั่งเลี้ยง
เห่ไกวแกว่งเปลขาน ขับกล่อม
เฝ้าเช็ดผิวผ่องเกลี้ยง เพื่อเจ้าดวงแข
แม้ยามเจ็บป่วยไข้ กายซม
ตัวแม่นี้ระทม กว่าเจ้า
อดหลับอดนอนพรม กอดห่ม
เพียงลูกสร่างคลายเศร้า แม่พร้อมยอมผอม
ห่างอ้อมอกแม่ด้วย การเรียน
จงอุตส่าห์พากเพียร อย่าท้อ
แม้เหน็ดเหนื่อยวิงเวียน งานหนัก
บ่บ่นปริปากง้อ เหงื่อคล้ำกรำหนอง
...................และแล้ววันหนึ่งก็มาถึง.....................
เสียงร้องครวญหวีดว้าย มารดา นั้นนอ
สดับข่าวปลิดชีวา ลูกน้อย
สองแก้มอาบน้ำตา กระอัก เลือดแล
แม่เหม่อพลางเพ้อชม้อย ลูกคล้อยคืนชนม์ฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
