คืนไร้ดาว..มักหนาวเสมอ
ริมหน้าต่างหนึ่งหัวใจนั่งเหม่อ..ไร้จุดหมาย
ผ้าม่านปลิวตามกระแสลมเอื่อยเอื่อย.เพียงแค่เสียด..ก็หนาวกาย
ไม่มีลมอุ่นจากฟ้าทิศไหน.สำหรับคืนเหงาเหงา..ก่อนนิทรา
พระจันทร์...ช่างดูห่างไกล
มืดมิด.จนเหน็บ..จนหนาว...ตรงขั้วหัวใจดวงล้า.ล้า
บนที่นอนผ้าห่มผืนหนาไม่อุ่นเลย..ยามหลับตา
หากใครคนนึงยังไม่นอน.ขอจินตนาการว่า..เขาคิดถึงกัน
ห่ม..ความรู้สึกดีดี
คงโอบกอดให้ราตรีนี้..นิทราฝัน
อุ่นจากความคิดถึงคงช่วยบรรเทาหัวใจดวงเหงา...ที่เกิดอาการหนาวฉับพลับ
ให้อุ่นเกิน อุ่นในความรู้สึก นึกคิด นั้นนั้น..อุ่นในจินตนา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
