......คำก็ป้า...สองคำก็..ป้า...นะตาเฒ่า
...ทำหยอกเย้าตอนกริ้วหน้าสิ่วหน้าขวาน
...ปลงเสียแล้วจะไม่ย้ำ...ด้วยรำคาญ
...วิทยา....ทาน....ให้คนทุจริต.."คิด"..ไม่เป็น
.......สียะตรา......
ฟังสาวน้อยน้อยใจในคำหยอก
ยิ้มไม่ออกบอกไม่ถูกในลูกเล่น
ชั่งมันเถิดยายจ๋าอย่าลำเค็ญ
เพราะเขาเห็นมีค่าจึงคว้าเอา
ถ้าของน้อยด้อยค่าไม่น่าฉก
ของซกมกจกไปทำไมเล่า
นี่เป็นของล้ำค่ามาย่องเบา
ให้ทานเขาเถิดหนา ตาขอวอน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
