ไม่มีบ้านกลอนให้ฉันได้เขียน
ใจวนเวียนสับสนคล้ายคนบ้า
เป็นเรื่องเศร้ายิ่งกว่าช้ำรินน้ำตา
ทุกเวลาฟุ้งซ่านรอบ้านกลอน
ไม่อยากมองดาวบนฟ้าระย้าแสง
ใจโรยแรงจนดูคล้ายผุกร่อน
เป็นมากกว่าห่วงหาและอาวรณ์
ทุกวรรคตอนก่อนนี้เคยตีตรา
ไม่อยากเขียนกลอนหวานที่บ้านอื่น
ใจสดชื่นบ้านนี้กลอนมีค่า
เป็นความงามจากกวีหลายลีลา
ทุกคนพาซึ้งในฤทัยนาน
ไม่มีห้วงเวลาไหนที่ไม่หวัง
ใจฉันยังรอรับเขียนขับขาน
เป็นแนวคิดวาดฝันเช่นวันวาน
ทุกกลอนกานท์อยากป้อนบ้านกลอนไทย!ฯ
อริญชย์
๒๐/๕/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
